Hhhhhh

Dubai, het land van ongekende mogelijkheden.
Dubai, het land van overvloed. Daar waar gewoon alsnog exorbitant is. Daar waar de overtreffende trap van meer, nog meer en heel veel meer een standaard is.

Dubai, voor twee weken mijn persoonlijk avontuur.
Een klein avontuurtje ervan was dat ik een kamelen rit aangeboden kreeg van mijn hotel.

Dit zou een gewéldige kamelen rit gaan worden. En ik wilde me dan ook goed voorbereiden voor deze rit in de verwoestende hitte.
Ik had voldoende zonnecreme op mijn gezicht gedaan, want hoog vang je meer zon...
Ik had mijn petje op gedaan en de haren in twee vlechten gevlochten. Ik had een driekwart broek aangedaan, want je weet maar nooit of zo`n huid van een kameel schuurt. Geen slippers deze keer want die kunnen onderweg uitvallen dus een wandelschoentje.
Camera? Check. Waterspray voor tijdens de rit? Check! Flesje water? Check ?.. Check, check, check Helemaal klaar en vol verwachting liep naar de aangewezen plaats op het strand en wachtte met kloppend hart af.
Dáár zag ik hem komen, mijn vervoer! Rustig een de riem voortgetrokken door zijn begeleider.
Schokkerig ging het beest door de knieen op een tikje van de, ehhh kamelen drijver, wat ruiger klinkt dan hotelmedewerker. In drie gedeeltes zeeg het beest op de grond en de man wenkte naar me dat ik kon komen. Mijn tas hing ik gekruist over de borst in plaats van over de schouder want die wilde ik onderweg niet verliezen natuurlijk.
"NO, No" riep de man, "leave here!" en een meisje van het hotel kwam aangesneld om hem van me over te nemen. "But, but it has my bottle of water" stamelde ik.
"You drink láter" ! riep hij bars terug..
Ik was zo perplexed dat ik geen weerwoord tegen dit regime durfde in te brengen.
"You sit!" Riep hij en wees naar het ei-vormige zadel en ik begreep dat hij het tegen mij had.
Braaf en beteuterd beklom ik stuntelig het gevaarte. En terwijl ik niet eens goed zat, had hij al een commando aan de twee-bult gegeven. Met alle kracht die ik had, moest ik me vasthouden om niet te vallen toen het beest overeind kwam. Heen en weer schoof ik op het zadel, dat van binnen open is, waardoor de rug van de kameel pijnlijk gewaar wordt aan je derrierre. Daarna hobbelde ik van voor naar achter en links naar rechts....van voor naar achter en links naar rechts...
Tjeetje, dit is wel anders dan paardrijden, Nu voelde ik aan de lijve waarom dit beest het –Schip der Woestijn – genoemd wordt.
Ik stelde mijn blik in -op oneindig- en liet gewoon de rest van de rit over me heenkomen.
De Schip-begeleider draaide om en we liepen terug naar de opstapplaats. Ohh hij is zeker wat vergeten dacht ik...Maar nee hoor deze onvergételijke twee minuten waren de complete rit!
Daar stond ik even later, met extra zonnebrandcreme op mijn sippe toet, mijn vlechten en m`n petje en het onaangebroken flesje water, waar ik nu tijd genoeg voor had om op te drinken.
Had ik daar zo`n heisa voor gemaakt!!?

Terwijl ik naar de schoonheidssalon liep, waar ik nu véél te vroeg aan zou komen, dacht ik aan de waterski les van morgen. Wat gaan ze doen? Me aan een koord binden en de baai rondsleuren binnen één hap adem?
Maar wie maakt zich zorgen over de dag van morgen?
Ik kan een volle minuut de adem inhouden, dus ik zal ze wel eens een poepie laten ruiken..