Great Smokey Mountains Cherokee reservaat

Vannacht heel slecht geslapen, de airco maakte een lawaai of er een vrachtauto in de kamer stond. Ik heb hem daarom maar uitgezet, maar toen kon ik maar draai niet meer vinden.
Dus vanochtend stond ik al om kwart over 7 langs mijn bed en klaar om vroeg met de auto weg te tuffen.

Het was ongeveer een klein uurtje rijden naar het nationaal park Great Smokey Mountains.
Het ligt in Cherokee gebied, midden in het reservaat zelf. Ik volgde de borden die me naar het Park zouden brengen, maar ineens hielden de borden op en reed ik al een mijl of 2 zonder dat ik nog een bord tegen kwam.
Ik ben eerder in de Grand Canyon en Yosemite National Park geweest aan de westkust van de USA en daar kom je het park binnen waar je entreegeld moet betalen.

Ik reed terug omdat ik het vermoeden had dat ik een bord gemist zou hebben. Maar nee, bij het visitor`s center kreeg ik een map van het park en werd me vertelt dat er geen entreegeld werd gevraagd. Overigens, was ik al in het park! Ohh....

De map liet me zien hoe groot die gebied is en dat het eerste uitkijkpunt zeker een uur rijden was.
Nou, ik ben gaan rijden, maar na een minuutje of 6 ben ik omgedraaid omdat ik dan meer dan 2 uur op een smalle kronkelweg moest rijden om een uitzicht te zien.
Hier leven nog wel zwarte beren in het wild, maar die heb ik ( gelukkig) niet gezien. Wel een wasbeer die de weg overstak en waar ik gelukkig voor kon stoppen omdat ik toch al heel langzaam reed.

Waarschijnlijk ben ik verwend door het bezoek aan Yosemite park,. Want dat was een compleet feest om te bezoeken. Dit stelde me toch wel wat teleur. Wat ik nog wel heb bekeken van een oude Mill die vrij vooraan in het park stond en ben daarna teruggereden naar Cherokee Town.
Ik weet niet precies wat ik er van moet denken. Het is ongelooflijk toeristisch en tegelijkertijd ook triest.
Als je de winkeltjes binnenloopt dan zie je een variatie van spulletjes die ofwel door de indianen zelf gemaakt zijn of het is een boel onzin dat te koopt wordt aangeboden. Een stok, zoals je die met dozijnen tegelijk in het bs kunt vinden, daar een veer op gebonden met een zwart leertje, “slechts 10 dollar, Handmade Cherokee! Hoeplakee, trek je portomonaie!
Alle winkeltjes verkopen hetzelfde, maar dat zie je ook wel aan de Spaanse kust om maar een richting te noemen.
Het is moeilijk om te beslissen of deze mensen gewoon gebruik maken van de toeristen om alles proberen te verkopen, en gelijk hebben ze, of dat het ze zo slecht gaat dat ze genoodzaakt zijn om deze curiositeiten aan de man te brengen.
Natuurlijk laten ze zien wat de toeristen willen zien, maar ik voelde me wel “bedrogen” door Indianen te zien dansen in overduidelijke nep tooien en plastiek kleding.
Toch was het een gezellig bedrog, in de warme lentezon met de houten huisjes en kleurrijke uitstallingen, de zachte sfeervolle Cherokee muziek. Het plein met de mechanische stier waarop kinderen probeerden zolang mogelijk te blijven zitten.

De karakteristieke trekken van de Cherokee gezichten was haast irreëel, omdat wij deze alleen maar kennen uit de cowboys films uit onze jeugd. Maar ze dragen hun lot, het verleden en hun cultuur in een trotse houding met zich mee.

Om 3 uur had ik het wel gezien en besloot om de mooiste route naar het hotel terug te rijden.
Toen kwam ik een casino tegen. Ik had dorst, dus...ha ha

Bij het naar binnengaan sprak ik met mezelf af niet meer dan 10 dollar te verspelen. Mijn tocht langs de gokkasten op zoek naar de diegenen waar ik met het kleinste bedrag kon spelen kon beginnen. Het was er razend druk en het leek wel of er een dozijn blikken met bejaarden was opengetrokken.
De kasten waar ik graag wilde zitten waren al bezet door de oudjes die als gehypnotiseerd achter de kasten zitten, bezig om hun pensioen te vergokken.
Helemaal achterin vond ik een hele sectie die heel rustig was. Maar het kreng wilde mijn 5 dollar briefje niet inslikken . Dan maar even hulp inroepen. Blijkt dat het niet een kast is van 10 dollar cent, maar van 10 dollar per keer. Oepsie, dat is me wel al te grof, bovendien heb je in dit casino voor de meeste kasten een speciale casinokaart nodig. De casinohulp die rondliep hielp me om er eentje aan te vragen. Paspoort laten zien, registreren en hopla, aan de gang maar... Maar eerst op zoek naar eentje voor 10 cent of liever 5 cent.

Ik zit op mijn gemakkie 1 cent per keer te gokken toen ik ineens een geratel en getoeter hoorde.
Geen idee wat ik had gewonnen, maar het bleek maar liefst bijna 50 cent te zijn. Bovendien mocht ik proberen gratis beurten te winnen. Ik drukte op de knoppen maar het gevaarte blijft maar vragen of ik een keuze wil maken. Een vrouw komt naast me staan en vertelt me dat ik het bovenste scherm moet aanraken om verder te kunnen gaan. Ooooh moet dat zooo? Ik win maar liefst 15 gratis beurten en de krijg er weer 80 dollarcent bij.
Het gaat me prima genoeg af, maar mevrouw raad me aan om ruiger te gokken. En high door de winst die ik al gemaakt heb, druk ik op het knopje van 15 cent per keer.
Direct al begint de kast allerlei geluid uit stoten alsof ie wil protesteren, maar het blijkt dat ik weer gratis beurten kan winnen.
Als een volleerde profgokker druk ik in het wilde weg op het scherm en ratel de ratel, 20 gratis beurten die me nu ineens $ 86,40 opleveren. Holy Crap!! Dat gaat lekker en mijn ogen gaan dollartekentjes vertonen.
Even heel even dacht ik om direct het geld te innen, maar ik had zo`n plezier dat ik met mezelf afsprak om door te gaan tot ik 80 dollar rond had.
Maar dat ging zo rap dat ik met mezelf weer onderhandelde dat ik tot 75 dollar zou gaan, in ieder geval tot 50.
Bij de $ 50,15 ging ik weer winnen tot 60 dollar en toen weer naar 52 en weer naar 54.
Toen vergat ik naar de bedragen te kijken en zag ik dat ik “nog maar’ 48 dollar had. Tja, ik moest me toch aan de afspraak van 50 dollar minstens houden dus nog maar eventjes?? Bovendien had ik mijn cola nog niet op...

Om een kort verhaal lang te maken, kan ik je vertellen dat ik al mijn zelfbeheersing voor de dag moest halen om met $ 40,10 te stoppen. En zelfs nog toen ik me liet uitbetalen had ik het gevoel dat ik meer dan 40 dollar had verloren.
Maar eenmaal met het geld in mijn handen had ik een miljoen dollar smile op mijn verhitte toetje.

Buiten zaten een aantal bejaarden op een bankje die aan me zagen dat ik “gescoord” had.
“Did you win”? Vroegen ze.
Yes i did! straalde ik.
How much? Was de nieuwsgierige vraag..
40 bucks zei ik overgelukkig.
Eentje trok een gezicht alsof hij het niet gehoord had, want hij herhaalde, : How much”??
40 bucks!! Herhaalde ik geduldig.
“Ohh, nice” en uit de toon waarop het werd gezegd, was duidelijk dat dit bedrag niet rechtvaardigt om zo blij te wezen.
Ouwe krentenkakkers dacht ik, en ik huppelde haast verder naar de auto terug.

Heb ik jullie al vertelt dat ik gewonnen heb in het casino? Ik vertel het ander nog graag een keertje hoor.. ..
40 bucks baby!! Yoehoe!!


Morgen Nashville

Liefs, -Wilhelmina