De cirkel is rond, terug in Memphis

Vandaag was de laatste volledige dag. Inmiddels ben ik terug in Memphis waarvan ik morgen weer op het vliegtuig naar huis zal stappen.
Nadat ik aangekomen ben vandaag ben ik naar het hotel gereden waar indertijd Martin Luther King is vermoord. Het hotel staat leeg en is niet meer in gebruik. Er hangt een krans op de reling van de tweede verdieping vlak voor de deur waar Martin is gestorven. Voor het hotel staan twee auto`s, niet de authentieke, die toen ook daar geparkeerd stonden.

Onderweg er naar toe was ik bang dat er een toeristische trekpleister van gemaakt zou zijn. Maar dat is niet het geval. Sterker nog, nergens staat aangegeven dat het hier te vinden is. Op geen enkele brochure, geen enkele folder in het hotel, geen enkel bord dat aangeeft dat het Lorraine Hotel te vinden is. Ik durfde niet te vragen wat de reden hiervoor is. Je kunt ernaar raden.

Alleen Afro Amerikaanse mensen waren daar aanwezig om de plek te bekijken. Eentje ervan sprak mij aan en vroeg waar ik vandaan kwam. Ik raakte aan de praat met het groepje.
Wat betekent deze plek voor jou? Vroegen ze mij.
Ik antwoordde dat deze plek voor mij symboliseert dat hier niet alleen een man vermoord is, maar samen met hem een droom en hoop voor velen.
Ik wilde weten of het presidentschap van Barak Obama betekent dat er een stukje hoop en wellicht ook een stukje van de droom is teruggekomen.
En opnieuw, zoals ik al aan meerdere mensen deze vraag stelde, kreeg ik het antwoord dat dit wellicht het geval zou kunnen zijn. Maar ook dat hij slechts 1 man is. Hij kan een begin maken, maar wij zullen het allemaal samen moeten doen was het antwoord.

Tijdens mijn ritten in de auto luister ik graag naar radioprogramma`s waar niet alleen goede muziek te horen is, maar waar ook over sociale vraagstukken wordt gediscussieerd. En zoals overal is er hier ook een sterke maatschappelijke opinie over ....noem het maar op. Ook hier maken ze zich druk over het toevoegen van vitamines in het drinkwater, over de veiligheid, of zeg maar onveiligheid van gebruik van het internet door kinderen, politiek, gezondheid. Maar je hoort ook veel onzin, zo luisterde ik naar een discussie over wat er zou kunnen gebeuren als de hond van de familie Obama op het tapijt van de Oval office zou plassen of aan een poot van een tafel zou kluiven.

Vaak, heel vaak draait het om geld. Het hebben van schuld op je creditkaart, het hebben van geen geld, of een tekort ervan. Amerikanen vertalen alles in geld. Je wordt pas serieus genomen als je voldoende geld hebt. En dat wordt weer afgeleid van het hebben van een goede baan. Als er over een consumptie maatschappij gesproken kan worden dan spannen zij wel de kroon naar mijn mening..
En alles moet vooral snel, sneller en het snelst. Hoewel wij ook al die richting aan het opgaan zijn, of zelfs daar al zijn, is het hier nog altijd Time is Money.
Maar als je bedenkt dat hier bijna alle gezinnen, net als ook bij ons, een dubbel inkomen nodig hebben om rond te komen en daarnaast soms nog een tweede of derde baan nodig hebben om rond te komen, dan is het te begrijpen dat de vrijetijd die ze over hebben zo efficiënt mogelijk moet worden besteed. Bovendien hebben ze niet zoveel vrije dagen als wij .

Als ik alles nog eens de geest laat passeren dan zijn er een aantal plaatsen die eruit springen.
Allereerst Natchez. Dit was heel bijzonder omdat het maar een relatief kleine stad is met een groot historisch verleden.
Dan New Orleans met de hippie achtige sfeer en de vrije geest mentaliteit. De mensen hier zijn veerkrachtig als je ziet wat zij te boven zijn gekomen.
Charleston is mijn favoriet als het gaat om geschiedenis maar ook de stad zelf. Groen en vol prachtige grote Antebellum huizen, plantages en vriendelijke mensen die heel gastvrij zijn en meer dan bereidwillig om de historie van hun stad te vertellen.
Toch ook wel Nashville om de sfeer die hangt in Broadway street met de cafeetjes met livemuziek, het is wel een prijzige stad.

Maar waar ik ook ben geweest, de inwoners zijn allemaal trots op hun eigen stad of streek waar ze wonen. Ik vroeg eens aan iemand waarom zij vindt haar stad zo bijzonder is.
Het antwoord was: “Omdat ik hier mijn verleden heb, ik ben hier geboren en hier wonen vrienden en familie “

Dat is klare taal en daar kan ik volledig mee instemmen. -Home is where the Heart is- is het gezegde.
Mijn hart is thuis, in Nederland bij iedereen die me lief is. En daar vlieg ik morgen mijn hart naar toe.
Maar wat ik meeneem is een schat aan herinneringen en ervaringen, want ook daar is het om begonnen.

-Wilhelmina